Sayın “İsimsiz”

22.03.2015 Tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, vaktiyle bir komşumuz vardı. Bu hanımın bir yemek defteri vardı. Kiminle tanışsa, söz yemeğe intikal eder, o kimseden yemek, tatlı, pasta, kurabiye tarifleri alırdı. Fakat, zavallı kocasının önüne, her gün çorbadan, makarnadan başka bir şey koyamazdı. Gerçi onlar da yenecek, içilecek gibi değildi ya, o ayrı mesele. O Hanım’ın özenle, itina ile tuttuğu yemek, tatlı defteri olduğu gibi kaldı. Birini bile uygulamadı. Nihayet adamın sabrı taştı, boşandılar. Kadın perişan oldu.

Sevgili yavrum, senin mailini okuyunca, aklıma bu olay geldi. Ben de, küçük yaştan itibaren, ne işittiysem, ne okuduysam, onu uygulamaya çalıştım. Ve bunda yüzde yüz başarılı oldum. Gerek evlilik hayatım, gerek meslek hayatım, olağanüstü güzel geçti. Şu yaşa geldim, hâlâ beş yaşında bir çocuktan bile, bir şey öğrenmeye çalışırım. Ve onu hemen uygularım.

Değerli yavrum, sorduğun bütün soruların cevapları, 14 Ciltlik Gönül Sohbetleri’nde var. Ne olur, onları azar azar oku, ve hemen uygulamasına geç. Hayat böyle yavrum. İnsan, ne ekerse, onu biçer. Bir karınca bile, kışın yiyebilmek için, yazdan tedarikini yapar. Hadi yavrum, Besmele de, işe başla. Her gün hayatına yeni güzellikler kat. Göreceksin, bu dünya, harikulâde güzelliklerle dolu.

Yürü, bu yol, şeref zafer yolu.

Karşında bekliyor seni, tan yeri.

Yürü, atıl, devir karanlığı,

Durma, yürü haydi ileri….

Selâm, sevgi ve saygı ile…

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :