Bugün toplumumuzda bazı önemli noktalarda bulunan kişi­lerde, aynı zihin karışıklığını görüyoruz. Filânca zat üniversitede öğretim üyesi, iyi, güzel de, bir dediği bir dediğini tutmuyor. Gönlü de, kafası da allak bullak. Öğretim üyeliği gibi, bazı dinî görevlerde bulunmak gibi, gazetecilik, yazarlık gibi topluma kar­şı sorumluluk makamında olan bazı kimselerin, çok daha dik­kâtli olmaları, çok daha uyanık hareket etmeleri gerekiyor. Kırk yıldır okuyucusu olduğum Hakses Dergisi’ni çevresine kötüle­yen, dinî makam işgâl eden birisinin durumunu nasıl izah ede­biliriz? Bence zihin karışıklığının asıl sebebi, doğru düşünmesini bilmemekten geliyor. Çünkü çocukluğumuzdan itibaren, bize doğru düşünmek nasıl olur öğretilmiyor. İstisnalar dışında ne ailede, ne okulda, ne de toplumdaki herhangi bir müessesede bize öğretilenler, bize aşılananlar çok zaman birtakım ön yar­gılar, peşin hükümler, kara çalmalar. Bir örnek mi istersiniz, işte Darwin. Vaktiyle Darwin diye bir adam çıkmış, bir teori ortaya atmış, dikkât buyurun, bu sadece bir teori. Hiçbir zaman da teori olmanın dışına çıkamamış, ama ne yazık ki günümüzde isminin başında koca koca sıfatlar yazılı olan birçok kimse, bunun farkında değil. Mümkündür ki sayın Darwin’in dedesi bir oran­gutan olabilir, bir şey diyemeyiz. Ama bilim adına konuşma yet­kisini kendisinde bulan bazı kimseler, bunun bir teori değil de, bir bilimsel kanun olduğunu söylerse, o zaman iş değişiyor. Doğru düşünmek o kadar önemli ki, bunu yalnız felsefeyle uğraşanların bir meşgalesi olarak görmek çok yanlış. Doğru düşünmek, kadın-erkek, genç-ihtiyar hepimiz için, yeryüzündeki bütün insanlar için hayatî bir mesele. Hayatta atılan yanlış adımlar, insanlarla güzel ilişkiler kuramama ve hayatta mutlu olamama, hep doğru düşünmesini bilmeyişimizden ileri geliyor. İnsan doğru düşünemeyince, doğru düşünmesini öğrenmeyince yanlış kararlar alıyor, isabetsiz adımlar atıyor ve ölünceye kadar sonu gelmeyen bir yanlışlıklar trajedisi başlıyor. Allah’ım diyo­rum, nasıl olur? Hakses gibi ilk sayısından bugüne kadar hep iyi, güzel, temiz duygular ve düşünceler aşılayan bir dergi, nasıl kötülenir, nasıl yasaklanır? Muhakkak ki bu işi yapan kardeşimiz de iyi bir insan, güzel, temiz bir insan, ama sahip olduğu ön yargılar, peşin hükümler onun doğru düşünmesine, doğruya varmasına engel oluyor. Acaba yarın Allah’ın huzuruna çıktığı zaman bunun hesabını nasıl verecek, bunu hiç düşündü mü? Vaktiyle bir şarkı vardı, bir yerinde “Sonunu düşünmeden neden tuttun elimi?” diyordu, onun gibi biz de doğru düşünemediğimiz için, gerek kendimize, gerek başkalarına ne büyük haksızlıklar yaptığımızın bir farkına varabilsek. Bir İslâm büyüğü, “Güzel gören, güzel düşünür, güzel düşünen, hayatından zevk alır.” diyordu. Gönül istiyor ki, bütün insan kardeşlerimiz de güzel düşünsünler, hayatlarından zevk alsınlar. Yaşamak bin bir güzelliklerle dolu, Allah’ın mucizelerinin her an görüldüğü muh­teşem bir olay. Kur’an-ı Kerim’de, “Ne yana bakarsan bak, Allah’ın vechi oradadır.” buyuruluyor. Yunus Emre, “Aşk ge­licek, cümle eksikler biter.” diyor, “Sevelim, sevilelim, dün­ya kimseye kalmaz” diyor. Hayat güzel, çok güzel, inanıl­mayacak kadar güzel bir olay, ne olur nefsimizin pençelerinden kendimizi kurtarabilsek de bu güzellikler, mucizeler, harikulâ­deliklerle dolu dünyayı aşkla, hayranlıkla seyredebilsek.

Bu güzelliği Allah cümlemize nasip etsin...