.
SABRİ BABA’DAN MEKTUP
*BUGÜN KENDİNE BİR İYİLİK YAP*

Kıymetli yavrum,

İnsanın kendine yapacağı en büyük iyilik, önce işe kendi kafasını ve gönlünü temizlemekle başlamasıdır. İç dünyamızı kirlerden, pisliklerden, düşmanlıklardan arıtmak olmalıdır. İnsan gönlü öyle muhteşem bir mâbet ki, en ufak bir kin, nefret, düşmanlık, intikam duygusu mânevi tekâmülümüze engel olur. İnsan bu durumda ne yaparsa yapsın, mânâ âleminde yol alamaz, ilerleyemez. İnsanın gönül âlemi kinler ve nefretlerle doluyken, değil mânevi, maddi güzellikleri bile göremez, algılayamaz, özümleyemez. Büyük mutasavvıf Mısrî Niyazi Hazretleri ne güzel söylüyor:

“Ben sanırdım halk içinde hiç bana yâr kalmamış

Ben beni terk eyledim gördüm ki ağyâr kalmamış”

Dikkat edeceğimiz diğer bir husus da gerek aile içinde, gerek iş muhitinde, gerek sosyal hayatta uyum içinde yaşamaktır. İnsanları ve hayatı oldukları gibi kabul etmek, bizim gibi düşünmeyenlere de Allah rızası için sevgi ve saygı göstermek, onlara şefkâtle muamele etmek ana ilkemiz olmalıdır. Büyük Yunus, “Yaradılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü” diyor. Bir büyük velî, “Sen kim oluyorsun da, Allah’ın yarattığı bir insanı kardeşliğe kabul etmiyorsun” diyor.
Gayet tabi bu âlemde her şey zıddıyla bilinecek. Güzelin yanında çirkin, iyinin yanında kötü, asilin yanında bayağı, inananın yanında inanmayan olacak. Kâinatın nizamı öyle kurulmuş. Bir pilin iki ucu var; biri artı, diğeri eksi. Pilin iki ucu da artı veya iki ucu da eksi olsa, radyomuz çalışmaz. Herkesin bizim gibi duymasını, düşünmesini, hareket etmesini beklemek, hayatı ve insanları hiç mi hiç anlamamak olur. Önemli olan, kâinattaki her zerreye edeple, saygıyla, incelikle yaklaşabilmektir. Her zerreden zikredenin Allah olduğu bilincine ulaşabilmektir. Ne ki yaratılmıştır, bir sebebi, bir hikmeti vardır. Eğer onu göremiyorsak, anlayamıyorsak kabahati kendimizde arayalım. İstanbul’da herkesin bildiği bir Merkez Efendi kabristanı vardır. Her şeyi yerli yerinde gördüğü için o mübârek Sultan’a, Merkez Efendi ismi verilmiştir. O noktaya ulaşabilmek, ancak devamlı tefekkür, ibadet, edep, saygı, incelik ile mümkündür. Ayna tozlu, kirli ve pis olursa, yüzümüzü göremeyiz. Önemli olan, gönül aynasını tertemiz, pırıl pırıl hâle getirebilmektir.

Üç beş kitap okumakla, üç beş sohbet dinlemekle, kendilerini olgunlaşmış, yetişmiş sayanlar, ne büyük bir gaflet içindedirler. Onlar kendi kendilerine ihânet etmektedirler. Allah cümlemizi bu duruma düşmekten kurtarsın.

Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan
Aziz Büyüğümüzü Özlem ve Dua ile anıyoruz.
*Selamlar, huzur, esenlik ve güzellik içinde geçecek cumalar.*