.

Merhaba Efendim,

"Her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur" demiş büyük şair Özdemir Asaf.

Kimi insanın öyküsü acılarla dolu bir roman,kiminin tek bir paragraf,kiminin ise bir cümle. Doğdu, yaşadı ve öldü. Suya yazılan yazı gibi dünyadan hiç bir iz bırakmadan çekip giderler.Kimi insanın hayatı ise her mısrası sizleri ürperten aşkla, güzellikle, yaşama sevinceyle dolu bir şiir gibidir. Bu insanlarla birlikte olmaya doyamazsınız. Sizde her halleriyle hayranlık uyandırırlar. Şiir gibi yaşamak ne paraya,ne makama, ne de şan ve şöhrete bağlıdır. Onları televizyonların ve gazetelerin parıltılar içerisinde sunduğu sanatçılar ve önemli kişiler arasında göremezsiniz. Bunlar aslında ışıklar arasında karanlıklarda yaşayan acınması gereken zavallı varlıklardır. Şiir gibi yaşayanlar aramızda sıradan insanlardır.Yaşama sanatında uzmanlaşanlar onları hemen farkederler. Bakışları ve gülümsemeleri siz çeker alır, konuşmaları yumuşak ve tatlıdır, hayırdan konuşurlar, onları hayatdan ve insanlardan şikayet ederken pek bulamazsınız. Hayatı bir mucize olarak görürler, her şeye hayret ve hayranlıkla bakarlar. İşlerini büyük bir titizlikle ve saygıyla yaparlar. Verilen her nimet için sonsuz şükür içindedirler. Onlar bir derdiniz olduğunda omuzunuza dokunan bir dost elidir, sevincinizde sizinle birlikte gülen bir gülümsemedir. Bu insanları çok değerli gönül dostu Sabri Tandoğan'ın kitaplarında da bulabilirsiniz. Boyacı Osman Efendi,Şekerci Şükrü Amca, Ömer Efendi, Hüsameddin Efendi, Şaziye Anne, Azize Anne aslında hayatı şiire dönüştüren insanlardır. Tek ufak bir davranışı ile tüm üniversitelerin veremeyeceği hayat dersi verirler. Sabri Beyefendi ve Rana Hanımefendi hayatı muhteşem bir senfoniye dönüştüren insanlardır.

Uzun yıllar düşündüm efendim. Bir insan neden hayatı senfoni gibi yaşarken bir çok insan hiç bir iz bırakmadan yaşar ve gider? Neden sorusu beni yıllarca düşündürdü. Bu güzel insanlar da hepimiz gibi normal insanlardı. Aynı hayatı yaşıyorduk, aynı olaylarla ve aynı sorunlarla karşılaşıyorduk.Fakat onlar hayata daha farklı bakıyordu. Siz hayata ve insanlara nasıl bakarsanız hayat ve insanlar da size öyle bakıyordu.

Bir gün kendime neden benim de bir günlük şiirimi olmasın dedim.Hiç olmazsa bir gün.O bir günü öyle yaşamalıyım ki Özdemir Asaf'ın o kısacık ama bütün hayatı içine alan muhteşem şiirleri gibi olsun.

Sabahleyin uyandığımda güne duayla başladım. Allahım hayırla başladığım günü adın gibi hayırlı kıl dedim.O gün hiç bir şeyden şikayet etmeyecektim. Ya hayır söyleyecektim ya susacaktım. Sabahleyin dostlarıma gülümseyerek selam verdim. İşime başladığımda Allah'a şükrettim.Bu işi bana verdiğin için şükürler olsun Allahım, bu iş için dışarıda bekleyen ne kadar çok işsiz insan var dedim .Bana dertlerini ve sıkıntılarını anlatan insanlara her işte bir hayır olduğunu söyledim ve onlara olumlu nasihatlar verdim. Geçmişte bana acı veren bütün insanları affettim. Allahım ben onları affettim, sen hepimizi doğru yola ulaştır, bilerek ve bilmeyerek bir insanı kırmışsam sen de beni affet dedim. Günün sonunda içimi öyle bir huzur kaplamıştı ki o güne kadar hiç hissetmediğim bir duyguydu. Akşam işden çıkarken batmakta olan güneş bulutlar arasında muhteşem bir renk armonisi ortaya çıkarmıştı. Allahım ne kadar güzelsin dedim. Arkamdan bir ses "Selamünaleyküm" dedi. Döndüm ve baktım, hiç tanımadığım bir insandı. "Aleykümselam" dedim. Yanımdan gülümseyerek geçti. Hayat aynı hayatdı,sorunlar aynı sorunlardı, hiç bir şey değişmemişti ama o gün ben değişmiştim. Hayat mucizelerle ve tüm güzellikleriyle bana kucağını açmış gülerek bakıyordu. Aslında o güzelliklerin milyonda birini bile görmemiştim.

Sizin de neden bir günlük şiiriniz olmasın efendim. Denemekle ne kayberdersiniz, sadece bir gün. Bütün muhteşem şiirler tek bir kelimeyle başlamaz mı? Bir bakarsınız Yunus'un ölümsüz mısralarında belirttiği gibi bir insan olmuşsunuz.

"Her dem taze doğarız,bizden kim usanası"

Sonsuz sevgi ve saygılarımla

Miray Asyalı

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın Miray Asyalı,

Sevgili yavrum, gönderdiğin maili bir şiir gibi okudum. Hem de dört dörtlük, muhteşem bir şiir gibi. Eline, diline, gönlüne sağlık. Keşke imkanlarım olsa da bu mailini çıktılarını alsam ve onları yeryüzündeki yedi milyar insan kardeşime postalasam. Hayatı güzel yaşamak aslında herkesin elinde. Herkes kendine göre bir dünya kurabilir. Ama önemli olan adına yaşama sanatı denen o sentezi kafamızın içinde kurabilmek. Ben ona –kendi dünyasını kurmak- diyorum. Herkes bunu yapabilir. Ama insanların önüne çıkan minicik engeller hayat karşısında tavır alamamaktan doğan panikler nice insanı bundan alıkoyuyor. Özdemir Asaf, bir şiirinde

“Hangi kapıyı çalsam

Bir odası noksan”

diyor. Amerikalıların çok kullandıkları bir söz var:

“Greyfurtum yok diye üzülme, limonun varsa limonata yap” diyorlar. Hiçbirimizin hayatı A’dan Z’ye her yönüyle mükemmel değil. Ama önemli olan elimizdekilerle bir yapı kurabilmek. Önce bunu istemek lazım. Sonra çevremizdeki güzellikleri görebilmek gerek.

Yunus Emre,

“Cümle yerde Hak nazır

Göz gerektir göresi”

diyor. Kur’an-ı Kerim’de

“Ne yana bakarsan bak, Allah’ın vechi oradadır” buyuruluyor. Ben ilkokula giderken radyodan yükselen bir şarkı beni çok etkilerdi:

“Bir neş’e yarat hasta gönül

Sen de biraz gül”

diyordu. Ama Rilke’nin dediği gibi önce görmesini öğrenmek gerekiyor. O da öyle yapıyor, "görmeyi öğreniyorum" diyor.

Değerli yavrum, sitemize renk, ışık, şiir ve güzellik katacak yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.