.

Kıymetli yavrum,

Efendim, yıllarca önce genç bir fakülte öğrencisi idim. Profesörümüz, kürsüde tatlı tatlı dersini anlatırken, arada güzel sözler söyler, anılarını anlatarak ilgiyi çekerdi. Bir ara yine bir anısına başladı, “Ufacık bir çocuktum. Kafam varoluşumun ve yaratılışımın nedenlerine takılmıştı. Bir gün anneme gittim. Dün­yaya gelişimin nedenini sordum. Annem, düşündü, düşündü, sonra ne bileyim ben dedi. Git babana sor, bir gün babama sordum. Şaşırdı, ben ne bileyim oğlum, git anana sor dedi. Allah Allah, ne biçim işti bu! Ben dünyaya gelmiş, yaşıyor, büyü­yordum. Ama ne anam, ne babam dünyaya gelişimin, varo­luşumun nedenlerini açıklayamıyorlardı.” Ya sevgili hocam, öyle işte. Nice nice insanlar ya bu soruyu kendilerine hiç sormu­yorlar, ya da cevabını bulamıyorlar. Sonra da o perişan ve derbeder yaşantı ömür boyu sürüyor. Dünyada yaşayan dört milyar insan içinde kaç kişi bu soruyu açık seçik olarak kendine sorabilmiş, cevabını verebilmiştir? Asıl iş burada başlıyor işte…

Bizler yeryüzüne tekâmül etmeye geldik. Tekâmül etmek, günden güne gelişmek, her gün biraz daha iyiye, güzele, doğ­ruya, mükemmele gidebilmek için çırpınarak, kendi öz ben­liğimizi, kendi aslımızı bulabilmek demektir… Yaşamı bir özsu gibi damarlarımızda duyarak, yeryüzündeki bütün insanları, hayvanları, bitkileri, dağları, denizleri, bütün cemâdatı yerdeki en ufak bir kum tanesinden gökyüzündeki yıldızlara kadar sevip kucaklayabilmektir…

Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.

Aziz Ruhuna, Hakka Göçen Dost ve Yakınlarının Ruhlarına Fatihalarla...