Bir arkadaşım ziyaretime geldi. Neşesi yoktu. Huzursuz bir hâli vardı. ne olduğunu sordum. Sabriciğim dedi, yaşama sevincimi kaybettim. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Gece uykularım, bir kâbus gibi. Ne tavsiye edersin.

Ona, “sevgili kardeşim” dedim. “Şu anda insanların çoğu, senin gibi. Bir caddeye git, dolaşırken insanlara dikkat et. Yumruklar sıkılmış, dişler kenetlenmiş, surat bir karış. Bazı insanlar, kendi kendine konuşuyor, bazı şeyler mırıldanıyor.” Bunun sosyolojik, psikolojik bir çok sebepleri var ama kısaca özetleyecek olursak, toplumda sevgi yok, saygı yok, dostluk duygusu, kardeşlik duygusu, şefkat, yardım, hatır sorma yok, hasta ziyareti yok. Güya hasta ziyaretine gelenler, hastanın moralini bozmak için, ne mümkünse yapıyorlar. Yok efendim, bilmem kaç sene evvel, siz bana şöyle yaptınız, şunu söylediniz, size kırgınım, hakkımı helâl etmiyorum. İyi güzel de, sevgili kardeşim, ben günlerdir düşünüyorum. Allah şahittir, melekler şahittir. Sana karşı, sevgiden, saygıdan başka hiçbir şey duymadım. Şimdi beni, hasta yatağımda tedirgin etmenin alemi ne. Lütfen, “din gününde, Allah’ın huzuruna çıktığımız zaman, bu sözleri orada da tekrarla… “

Oturduğum apartmanda, 96 daire var. Canım gibi sevdiğim, Rahmetli eşim, Rânâ Hanım vefat edince, bir tek daireden baş sağlığına gelen olmadı.

Sevgili kardeşim, bu misaller, sayfalar dolusu uzayabilir. Senin çektiğin ıstırapları, herkes yaşıyor. Bu durumda, yapılacak nedir? Takınılacak tavır ne olabilir? Ona bakalım.

Büyük Veli, Kenân Rifai Hz. leri insanların kötülüğünden, bunlar karşısında bunaldığından bahseden bir talebesine, diyor ki:

Sevgili yavrum, kötülük, senin sınırına geldiği zaman, orada duruyor mu, durmuyor mu? Sen ona bak. Gerisi lâf-ü güzaf…

Değerli kardeşim, ilk insan Hz. Adem’in, iki oğlu vardı. Habil ile Kabil. Onlar anlaşamadılar, biri öbürünü kıskandı. Neticede, Kabil, Habil’i öldürdü. Demek ki, ilk insanlardan beri, bu ihtilâflar devam ediyor. Kâinattaki insanların en büyüğü, en güzeli, en muhteşemi Resulullah Efendimiz, neden, doğup büyüdüğü, evlendiği, Peygamberliğinin geldiği, Mekke’den Medine’ye hicret etti?

Demek ki yavrum, değişen hiçbir şey yok. Eski hamam, eski tas. Sen, Allahınla, Peygamberinle, meleklerinle kendi dünyanı kur ve o dünyada mesut, bahtiyar, huzur içinde yaşa…

Selâm, sevgi ve saygı ile..