Efendim hürmet ve özlemle ellerinizden opuyorum.

Müsaadenizle size dikkatimi çeken bir durumdan bahsetmek istiyorum. Efendim, görev yaptığım okulda çok terbiyeli, sakin tavırlı, saygılı bir öğrencimiz var. Sınıf öğretmeni onu sınıfın en arka köşesine, çok konuşan ve derslerle pek ilgilenmeyen öğrencilerin tam ortasına oturtmuş. Efendim, bu çocuk bir dönem boyunca yaninda oturduğu o kişilerle hic ilgilenmedi, hep derslerine kulak verdi, ne zaman bir şey anlatsam o grubun içerisinden kafasını kaldırıp dikkatle dinledi. Dönem sonunda yanında oturan arkadaşları 7-8 zayıfla dönemi kapatırken o takdir belgesi aldı. Bu durum beni çok düşündürdü... Demek ki bir kişi sağlam karakterliyse, içinde bulunduğu olumsuzluklar onu hiç etkileyemeyebiliyormuş. Önemli olan halden şikayet değil, kendi filizlerini yeşertebilmekmiş... Efendim sizi çok seviyorum, hürmetle ellerinizden opuyorum.