Efendim,

Dilimde bugün sürekli "Rabbini arayan bir dindi aşkım" mısraı, kalbimde Kabe imamı Mahir Hoca'nın müthiş kıratı ile Fecr Suresi ve onun özellikle son ayetleri...

Allahım, yüce Rabbim o kadar eksiğim ki surede nelere niçin yemin edildiğini anlamaktan acizim. Niye bu şekilde yeminle başladığını da anlamıyorum. Anladığım tek bir şey varsa o da huzura kavuşmuş bir nefs ile karşına çıkarsak cennetine girebileceğimiz. Huzura kavuşmuş olan nefs. Her an seninle olduğunun bilincinde bir nefs yani. Namazı daimunda bir nefs.

Çocukken uykuya dalmadan önce gözlerimi kapattığımda her tarafı bembeyaz görürdüm. Her gece tekrarlanırdı bu olay. Uçsuz bucaksız bir beyazlık. La mekan , la zaman. Herşey doğru. Herşey olduğu şekliyle güzel. Nefs sadece olmanın tadını çıkarıyor. Herşeyiyle kendini Rabb'ine bırakmış.

İşte bu ruh haliyle uykuya dalmanın dayanılmaz hafifliği. Peki ya uyanınca.

Esas uyanmamıza henüz vakit varken tün gücümüzle mücadeleye devam etmek. Gerektiğinde kılıç kuşanmak, gerektiğinde hayır söylemek, gerektiğinde susmak.... Güzelliklere kulaç atmak, yelken açmak...

 Hoca Ali Rıza ile kendinden geçercesine İstanbul'u seyretmek,

Mona Lisa'ya bakarak tüm bir insanlık tarihini izlemek,

Yahya Kemal ile bin atlı akınlara katılmak, Üsküdar ile elele fethi izlemek,

Samiha Anne ile geçmişimi, tarihimi, atalarımı tanımak ama gerçekten tanımak ve onlardan af dilemek,

Rana Anne ile başka dünyalara gidip tevhidi yaşamak, bir yandan tereyağlı nefis bir talaş böreği tarifi okurken bir yandan ahiret hayatına hazırlamak için elinden geleni yapan güzeller güzeli bir hanımefendinin günlüğü ile adam olmaya çalışmak,

Gönül Sohbetleri ile hayatı sıfırdan öğrenmek ve aşık olmak.

Ey aşk öyle güzelsin ki! Allah hepsinden razı olsun. Allah hepinizden gani gani razı olsun.

Saygılarımla babacığım...

Mayıs